• محتوای سیمان
• کیفیت کلی
• کیفیت آب
• تراکم بتن
• دوره پردازش
• نفوذپذیری بتن
• رطوبت موثر بر بتن
• دما
• فرسایش سطحی بتن
• کربناته شدن بتن
• چرخه خیس و خشک شدن بتن
• انجماد و ذوب
• واکنش های قلیایی کل
• حمله سولفات به بتن
• اسیدهای آلی

۱- محتوای سیمان در مخلوط بتن:

• میزان سیمان مصرفی در مخلوط بتن نیز از عوامل موثر بر دوام بتن خواهد بود.
• اگر میزان سیمان مصرفی کمتر از مقدار مورد نیاز باشد، نسبت آب به سیمان کاهش یافته و کارایی آن نیز کاهش می یابد.
• افزودن آب بیشتر به این مخلوط، حفره های مویرگی ایجاد می کند که بتن را به یک ماده نفوذپذیر تبدیل می کند.
• در صورت استفاده از سیمان اضافی، مشکلاتی مانند انقباض خشک و واکنش قلیایی سیلیس ممکن است رخ دهد که در نهایت دوام بتن را تحت تاثیر قرار می دهد .

۲- کیفیت کلی مخلوط بتن:

• استفاده از سنگدانه های مرغوب در مخلوط بتن مطمئناً دوام بتن سخت شده را افزایش می دهد.
• شکل ذرات سنگدانه باید صاف و گرد باشد. جایی که سنگدانه های ناپایدار و کشیده بر کارایی بتن تازه تأثیر می گذارد.
• به منظور توسعه بهتر پیوند بین اجزاء، توصیه می شود از سنگدانه زاویه دار خشن استفاده شود، اما به محتوای سیمان بیشتری نیاز دارد.
• سنگدانه ها باید به خوبی دانه بندی شوند تا مخلوط بتن متراکم حاصل شود.
• قبل از استفاده، سنگدانه باید از نظر رطوبت آن آزمایش شود. رطوبت بیش از حد در سنگدانه ممکن است به یک مخلوط بسیار کارآمد منجر شود.

۳- کیفیت آب مصرفی با مخلوط بتن:

• کیفیت آب مصرفی در اختلاط بتن نیز بر دوام بتن تأثیر می گذارد. به طور کلی برای ساخت بتن آب آشامیدنی توصیه می شود.
• PH آب مصرفی باید در محدوده ۶ تا ۸ باشد.
• آب باید تمیز و عاری از روغن، اسید، قلیا، نمک، شکر، مواد آلی و غیره باشد.
• وجود این ناخالصی ها باعث خوردگی یا تخریب بتن فولاد از طریق واکنش های شیمیایی مختلف می شود.

۴- تراکم بتن:

1. در هنگام بتن ریزی، متراکم کردن و فشرده سازی بتن ریخته شده بدون جداسازی مهم است.
2. بتن نامناسب متراکم شده حاوی تعدادی حفره هوا است که مقاومت و دوام بتن را کاهش می دهد.

۵- دوره عمل آوری بتن:

1. عمل آوری مناسب در مراحل اولیه سخت شدن بتن باعث دوام خوب بتن می شود.
2. پردازش نامناسب منجر به ایجاد ترک در اثر انقباض پلاستیک، خشک شدن انقباض، اثرات حرارتی و غیره می شود و در نتیجه دوام را کاهش می دهد.

۶- نفوذپذیری بتن:

1. دوام بتن زمانی تحت تاثیر قرار می گیرد که احتمال نفوذ آب به آن وجود داشته باشد.
2. نفوذپذیری آب بتن باعث افزایش حجم آن شده و منجر به ایجاد ترک و در نهایت متلاشی شدن بتن می شود.
3. بتن به طور کلی دارای منافذ ژلاتینی کوچک و حفره های مویرگی است. با این حال، منافذ ژل به دلیل اینکه اندازه آنها بسیار کوچک است، اجازه نمی دهد آب از درون آنها نفوذ کند.
4. اما حفره های مویرگی در بتن مسئول نفوذپذیری هستند که به دلیل نسبت بالای سیمان در آب ایجاد می شود.
5. برای جلوگیری از نفوذپذیری باید کمترین درصد ممکن سیمان پایه آب را توصیه کرد.
6. استفاده از مواد پوزولانی نیز با پر کردن حفره های مویرگی به کاهش نفوذپذیری کمک می کند.

۷- رطوبت موثر بر بتن:

1. رطوبت اتمسفر نیز بر دوام سازه های بتنی تأثیر می گذارد.
2. گلدهی در بتن به دلیل رطوبت تبدیل نمک ها به محلول های محلول و تبخیر شدن نمک ها روی سطح بتن متبلور می شود.
3. این امر قطعا به سازه بتنی آسیب می رساند و از دوام آن کاسته می شود.

۸- اثرات دما بر بتن:

1. بتن یک ماده ناهمگن است، زمانی که بتن تازه در معرض دمای بالا قرار می گیرد، میزان هیدراتاسیون تحت تأثیر قرار می گیرد و مقاومت و دوام آن کاهش می یابد.
2. اجزای بتن دارای ضرایب حرارتی متفاوتی هستند، بنابراین در دماهای بالا ترک خوردگی و زوال بتن رخ می دهد.

۹- خوردگی سطح بتن:

1. فرسودگی بتن نیز به دلیل سایش شدید رخ می دهد.
2. هنگامی که بتن در معرض آب با حرکت سریع قرار می گیرد، قاب های فولادی و یخ دائماً روی سطح شناور می شوند و دوام آن تحت تأثیر قرار می گیرد.
3. هر چه مقاومت فشاری بیشتر باشد، مقاومت در برابر سایش بالاتر است.

۱۰- کربناته شدن بتن:

1. هنگامی که بتن مرطوب در معرض جو قرار می گیرد، دی اکسید کربن موجود در جو با بتن واکنش داده و pH بتن را کاهش می دهد.
2. هنگامی که PH بتن به کمتر از ۱۰ می رسد، آرماتور در بتن شروع به فرسایش می کند.
3. سایش آرماتور باعث ایجاد ترک در بتن و خراب شدن آن می شود.