عایق رطوبتی برای دال های بتنی کف زمین

 دال های بتنی روی زمین در مناطق خشکی که خاک ندارند و یا مشکل زهکشی دارند نیازی به حفاظت بالایی در برابر نفوذ آب و رطوبت دارند. اگر منطقه فعالیت آبیاری در مجاورت ندارد، این احتیاط ضروری نیست. همانطور که این مورد است مگر اینکه برای درمان آن مناطق کد ساختمانی لازم باشد.

اما برای تمام شرایط سایت به غیر از موارد ذکر شده در بالا، لازم است عایق رطوبتی یا عایق رطوبتی تخته ها روی زمین تعبیه شده باشد. در حالی که بر اساس راهنمای کف‌ها و دال‌های بتنی، در مکان‌هایی که به خوبی زه‌کشی می‌شوند یا آن مکان‌ها در شرایط زیر، نیازی به عایق رطوبتی یا بازدارنده‌های بخار نیست:

• زمانی که سایت دارای سطح ایستابی آب زیرزمینی است که از سطح زمین بسیار پایین است.
• هنگامی که سنگدانه درشت زهکشی آزاد نصب می شود.
• هنگامی که برای دالی که تحت تأثیر رطوبت قرار نمی گیرد، کفپوش ارائه می شود.

عایق رطوبتی صفحات بتنی روی زمین چگونه است؟

بررسی رطوبت دال های زمینی را می توان در زیر یا بالای سقف انجام داد. عمدتاً عایق رطوبتی در زیر سطح دال نصب می شود. در حالی که رول های پلاستیکی مقاوم در برابر بخار در زیر سطح تخته به عنوان یک فیلم عایق مرطوب استفاده می شود. همچنین نصب یک کندکننده بخار بر روی سطح زیرلایه شن است.

طراحی ویلا

بازدارنده های بخار مطابق شکل به دیوار فونداسیون آب بندی می شوند. این امر تداوم در قرار دادن را فراهم می کند. همچنین برای جلوگیری از نفوذ تخته ها از صندلی های آجری بر خلاف صندلی های سیمی استفاده می شود.

هنگامی که قرار است کفپوش لمینت بر روی تخته های روی زمین ارائه شود، بررسی رطوبت روی سطح کف انجام می شود. بررسی رطوبت در سطح بالایی دال فقط در شرایط زیر مجاز است و زمانی که:

• سطح آب باید حداقل ۱۲ اینچ زیر سطح دال باشد.
• نصب زهکش های پایه انجام می شود.

تخته های کف لمینت در بالا به ضد رطوبت نیاز دارند مگر اینکه شرایط فوق رعایت شود. نصب کفپوش های چوبی در بالای تخته هایی است که روی زمین تعبیه شده اند. تیرچه های کف چوبی عرشه را از پایه جدا می کند. عایق رطوبتی نیز فقط در شرایط زیر خاک ذکر شده در بالا می تواند روی دال اعمال شود.

یک فضای هوایی بین کف چوبی و پانل های ساخته شده ایجاد می شود. این باید در تقاطع ها هواگیری شود تا از نفوذ آب به دلیل مهاجرت بخار آب جلوگیری شود. این به حفظ رطوبت نسبی یکنواخت در بالا و زیر سطح کفپوش لمینت موجود کمک می کند.

عایق سطح فوقانی دال های ساخته شده روی زمین توسط پارتیشن ها و ستون های موجود قطع می شود. بازدارنده های بخار ایجاد شده توسط این عناصر اضافی نیز قطع می شود و در نتیجه یکپارچگی سیستم عایق رطوبتی از بین می رود. در این موارد بهترین جایگزین داشتن عایق رطوبتی یا ضد آب در زیر دال است.

خطرات استفاده از کند کننده بخار به عنوان یک راه حل ضد آب:

جایگزین کردن مواد بازدارنده بخار به جای عایق رطوبتی از خطرات آن استقبال می کند. عملکرد کندکننده بخار به یکپارچگی غلتک ها و همچنین نحوه جوشکاری آنها بستگی دارد. حفظ یکپارچگی درز کندگیر بخار در شرایط مزرعه در یک دال روی زمین بسیار دشوار است.

استفاده از پوشش های چوبی یا وینیل نیز باعث می شود که بخارسازها در معرض خطر قرار گیرند. یکی دیگر از عوامل خطر، استفاده از چسب های حساس دیوار است. در این شرایط، بهتر است به جای اینکه منتظر ضرر ناشی از تعویض کامل کفپوش آسیب دیده از رطوبت باشید، یک تخته یا عایق رطوبتی سنگین برای نصب داشته باشید.

بستن جرزها به تخته ها باید با کمک چسب های ضد آب به جای لنگرهای مکانیکی به زمین انجام شود. استفاده از میخ و سایر بست های مکانیکی منجر به سوراخ شدن مواد بازدارنده بخار در سطح بالایی دال می شود.

ملاحظات در عایق رطوبتی صفحات بتنی روی زمین:

هنگامی که سطح بالایی دال تحت پوشش مرطوب قرار می گیرد، دال باید دارای زیرلایه ای از مواد دانه ای باشد. این لایه از مصالح دانه بندی شده به درستی به جلوگیری از تجمع رطوبت کمک می کند، در درجه اول از طریق اصل عمل مویرگی.

توصیه می‌شود با استفاده از آویزها و سایر تسمه‌ها به همراه جداسازی سطح بالایی از رطوبت، در زیر سطح دال، بخارساز وجود نداشته باشد. رطوبت باقیمانده در دال های بتنی همچنین می تواند فشار بخار ایجاد کند که می تواند کندکننده بخار را تخریب کرده و منجر به پارگی شود.

داشتن روکش و پوشش کف زیاد مناسب نیست. این به این دلیل است که بتن به رطوبت حساس است. از چسب های حساس به رطوبت می توان به عنوان وسیله ای برای مقاومت در برابر رطوبت استفاده کرد. رنگ مایع اعمال شده در صفحات بتنی روی زمین باعث خیس شدن بتن شده است. شرایط زیر نیز می تواند منجر به رطوبت بالا شود:

• برای آن دسته از صفحاتی که به درجه ای ریخته می شوند که عملکرد مناسبی از بازدارنده های بخار در زیر صفحات ندارند.
• شرایطی که تحت آن پانل های معلق بر روی قالب فولادی بدون تهویه ریخته گری می شوند.
• شرایطی که در آن پانل های معلق بر روی فضاهای اشغالی با رطوبت نسبی بالاتر ساخته می شوند. از جمله مواردی مانند آشپزخانه تجاری و استخرهای شنا.
• پانل های معلق را روی فضاهای خزیدن بدون تهویه نصب کنید.
• پانل های مصالح سبک .
• پانل هایی که از نسبت آب به سیمان بیش از ۰.۵۵ استفاده می کنند.
• پانل هایی که در کمتر از ۹۰ روز بهبود یافتند.

سازندگان کفپوش یا عایق های رطوبتی قبل از نصب هر غشا به شدت به الزامات آزمایش دال بتنی پایبند هستند. زیرا این آزمایش اطمینان حاصل می کند که میزان رطوبت دال در محدوده حساس است و منجر به خرابی نمی شود.

آزمایش کلرید کلسیم همانطور که توسط روش تست استاندارد تعریف شده است برای اندازه گیری میزان انتشار بخار رطوبت یک کف بتنی با استفاده از کلرید کلسیم بی آب برای تعیین نرخ انتشار رطوبت (MVER) استفاده می شود. این در ۲۴ ساعت بر حسب پوند در هزار فوت مربع اندازه گیری می شود. در حالی که محدوده قابل قبول برای میزان انتشار رطوبت سه تا پنج پوند است.

رطوبت نسبی داخلی در سازه با استفاده از رطوبت سنج با قرار دادن پروب ها در بتن به دست می آید. این بر اساس روش تست استاندارد برای اندازه گیری میزان انتشار بخار رطوبت کف بتنی با استفاده از کلرید کلسیم بی آب و میزان مشخص شده ۷۵ درصد است.

این نتیجه را می توان در عرض یک ماه از زمان خشک شدن به ازای هر اینچ جزء بتن آزمایش شده به دست آورد. در جاهایی که توصیه می شود در جهت ریختن بتن مواد بازدارنده بخار نصب شود.