امروزه در برخی خیابان ها بجای آسفالت از روسازی بتنی استفاده میکنند چون روسازی بتنی دوام بیشتری دارد، عمر طولانی تری نسبت آسفالت دارد، همچنین هزینه های نگهداری کمتر دارد، نور را بهتر منعکس می کند و گرمای کمتری را نسبت به آسفالت جذب می کند.

روسازی بتنی چگونه انجام میگیرد؟

هنگامی که طرح آماده و تایید شد، روسازی بتنی می‌تواند آغاز شود. مانند بسیاری از موارد، روسازی بتنی از پایین با لایه‌های زیرین آن آغاز می‌شود. یک لایه زیرین به خوبی متراکم برای تامین چگالی، رطوبت، دوام، پایداری، استحکام و  مدول کافی ضروری است.

خاک ضعیف و آماده سازی ضعیف باعث تسطیح افتراقی و ترک در روسازی می شود. خاک منبسط یا ضعیف در محل قابل ملاحظه ممکن است مشخصات مقاومت پروژه ساخت و ساز را برآورده نکند. تقویت خاک زیرین ممکن است برای ساخت و ساز جدید یا بازسازی ضروری باشد.

چنین خاک های نامناسبی را می توان با افزودنی هایی مانند آهک، سیمان خشک، خاکستر بادی نیروگاه های احتراق زغال سنگ، مخلوط آسفالت یا پرکننده های افزودنی انتخابی برطرف کرد. مواد خوب به خودی خود دوام قابل قبول و عملکرد طولانی مدت را تضمین نمی کنند. تکنیک ها و شیوه های ساخت مناسب همچنین، عملکرد نامناسب ساختمانی می تواند منجر به شکست زودرس سنگفرش شود.

فرآیند کلی ساخت و ساز تا حدودی پیچیده است، زیرا شامل مراحل متعددی برای اطمینان از عملکرد صحیح کل سنگفرش می شود، پس از آماده سازی مناسب زیرلایه، این مراحل شامل قرار دادن و فشرده سازی سنگدانه برای زیر پایه، قرار دادن و تثبیت میلگرد می باشد. قالب‌بندی، تولید و حمل بتن به محل کار و قرار دادن بتن میلگرد را می‌توان به صورت طولی یا افقی با اره کردن، نصب درز، آماده‌سازی سطح سنگ‌فرش و اختصاص زمان کافی برای عمل‌آوری بتن انجام داد.

الزامات می تواند از موردی به مورد دیگر با استفاده از میله های فولادی تغییر شکل یافته متفاوت باشد و بازیافت فولاد گاهی اوقات تشویق می شود، اما ممکن است فقط بهبودهای حاشیه ای در عملکرد ارائه دهد و فولاد شیب دار افقی برای تقویت فولاد طولی اصلی استفاده شود.

عمق واقعی، قطر و فواصل قرارگیری فولاد توسط مهندس طراح تعیین می شود و طبق نقشه های مهندس قرار می گیرد.به طور کلی با ضخامت روسازی پیشنهادی مقدار فولاد افزایش می یابد، زیرا معمولاً برای سنگفرش های بالای ۱۲ اینچ از دو لایه فولادی ضخیم استفاده می شود.

برای قرار دادن قالب کشویی از اشکال ماشین سنگفرش کشویی برای فرم دهی و ریختن بتن در محل استفاده می شود تا درجه بندی و تراز مناسب کامل شود.این ماشین ها بر روی چرخ های فولادی نصب می شوند و وزن آنها باید توسط قالب های تکیه گاه یکنواخت با پایه زیرین محکم تحمل شود. ماشین‌های کوچکتر (در محل‌های قرارگیری نامنظم یا باریک، شیب‌ها و چرخش‌ها) از سه لوله فولادی سیم پیچ بلند استفاده می‌کنند که سطح را فشار می‌دهند و قالب را بتن می‌کنند. قالب.

در جایی که از یک اسکلت طولی معلق از یک سیستم خرپایی استفاده می‌شود که در روسازی‌ها قرار می‌گیرد، بتن از طریق یک مارپیچ نصب‌شده در جلو تغذیه می‌شود و در حالی که دستگاه به سمت جلو حرکت می‌کند، سطح بتن را هموار می‌کند.

روسازی ثابت:

روسازی فرم ثابت فرم‌ها در امتداد حاشیه‌های پیاده‌رو تنظیم می‌شوند تا وسعت این موقعیت را قبل از ریختن جاده مشخص کنند.باید برای روسازی ثابت از قطعات فلزی با ضخامت ۰.۲ اینچ با ارتفاع ۱۰ فوت برابر با ضخامت روسازی، و کف پهن برای پایداری، باید عاری از خمیدگی یا پیچ خوردگی باشد، بتن مورد استفاده نسبت به بتن مورد استفاده در آن نسبت به بتن با سستی بیشتر سفت و سخت تر است.

قالب باید کاملاً تمیز شود تا از بی نظمی ها جلوگیری شود و روغن کاری شود تا برداشت آسان بتن انجام شود، این روش به دلیل زمان و کار مورد نیاز برای گیرش اولیه قالب ها و سپس برداشتن آنها به اندازه شکل دهی لغزش کارآمد نیست.

بنابراین معمولاً در موارد خاص مانند شیب ها و فضاهای کوچک نیاز است که اکثر سنگفرش های بتنی اصلی را به دستگاه های لغزشی واگذار می کند، تهیه قالب های ثابت کیفیت و صافی سطح بتن را تا حد زیادی تعیین می کند، بهترین قالب ها به صورت ایمن نصب می شوند. و تا حد امکان به ارتفاعات و تراز نهایی روسازی، باید از اشکال ناپایدار اجتناب شود زیرا می توانند به جاده ای با سطوح نامنظم یا غلتشی منتهی شوند.

هر دو سطح بالا و داخلی قالب باید تا حد امکان مستقیم نسبت به تراز عمودی روسازی قرار گیرند و تفاوت ها با استفاده از لبه مستقیم یا خط ریسمان اصلاح شود. .

منبع :  ساخت و ساز