آیا در فونداسیون های بتنی به آرماتور فولادی نیاز است؟

از آرماتورهای فولادی در ساختمان های بتنی استفاده می شود؟

ساخت ویلا میلگرد بخش مهمی از پی های بتنی است. بنابراین، قرارگیری خوب میلگرد افقی و عمودی در پایه به اندازه قرارگیری بتن اهمیت دارد. جایی که محل قرارگیری، اندازه، پوشش، اتصال و اضافه های مجاز آرماتور فولادی برای دستیابی به حداکثر کارایی پایه در نظر گرفته می شود.

آیا در فونداسیون های بتنی به آرماتور فولادی نیاز است؟

پایه هایی با مناطق بارگیری بزرگ یا خاک های ناپایدار می توانند از افزودن میلگرد برای جلوگیری از ترک بهره مند شوند. هنگامی که میلگرد در داخل پایه قرار می گیرد، باید به طور کامل با بتن پوشانده شود، حداقل ۳ اینچ از همه طرف. در حالی که زمانی که میلگرد مجاز به لیز خوردن از پایه ها باشد، در معرض سایش سریع قرار می گیرد.

مقدار آرماتور فولادی در فونداسیون بتنی:

تعیین میزان آرماتور فولادی مورد نیاز برای پی. به طور کلی یک میلگرد برای هر ۸ اینچ از عرض پایه کافی است. اگر عرض پایه ۱۶ اینچ است، باید دو میلگرد را در امتداد عرض پایه اضافه کنید. با این حال، اگر عرض پایه ۲۴ اینچ باشد، به سه میله نیاز دارید.

آیا برای دال های بتنی به آرماتور فولادی نیاز دارید؟

اگر میلگرد را در یک دال ۴ اینچی [۱۰ سانتی متری] قرار ندهید، بتن مسلح نخواهد بود و کار را انجام نمی دهد. به عنوان یک قاعده کلی، هر بخش از بتن باید حداقل ۰.۲۵ درصد مساحت خود را در آرماتورهای فولادی داشته باشد تا بتن مسلح در نظر گرفته شود و کار را انجام دهد.

آرماتور فولادی چگونه در پایه بتنی قرار می گیرد؟

قرار دادن آرماتور در پایه مستلزم فعالیت هایی مانند بررسی پوشش بتنی، محل قرارگیری، بستن آرماتور و تکیه گاه و غیره است.

۱. حداقل پوشش بتنی:

پوشش بتنی ضخامت یا مقدار بتن قرار گرفته بین میلگرد و سطح قطعه بتنی است. پوشش تنها مهمترین عامل در محافظت از آرماتورهای فولادی در برابر خوردگی است. پوشش همچنین برای اطمینان از اینکه اتصالات فولادی به بتن به اندازه کافی خوب است تا استحکام ایجاد کند ضروری است.

حداقل پوشش برای بتن ریخته گری در محل توسط الزامات آیین نامه ساختمان برای بتن سازه ای و معلق مشخص شده است

برای بتن ریخته شده که به طور دائم در معرض زمین قرار دارد، مانند سقف، پوشش بتنی ۳ اینچ است.
برای بتن یا زمین در معرض آب و هوا مانند دیوارهای زیرزمین.
۶ میله و بزرگتر باید دارای پوشش بتنی ۲ اینچی باشد.
۵ میله یا پوشش بتنی کوچکتر باید ۱.۵ اینچ باشد.
برای بتن هایی که در معرض آب و هوا یا در تماس با زمین نیستند:
دال ها، دیوارها، تیرچه های ۱۴ و ۱۸ میلگرد باید پوشش بتنی ۰.۵ اینچ باشد.
پانل ها، دیوارها و تیرچه ها.
۱۱ بار و کوچکتر پوشش بتنی ۰.۷۵ اینچ است.
تیرها و ستونها پوشش بتنی باید ۱.۵ اینچ باشد.

۲. قرار دادن میلگرد در بتن:

این یک قانون کلی است که آرماتورها در سمت کشش در پایین پایه قرار می گیرند. در پایه های مربعی، میلگرد در هر دو جهت به صورت یکنواخت قرار می گیرد. کد مؤسسه بتن آمریکا مستلزم این است که میلگردها با فاصله بیش از ۱۸ اینچ از هم قرار نگیرند.

در پایه مستطیلی، میلگرد در جهت بلند به طور یکنواخت و نه در جهت کوتاه قرار می گیرد. در حالی که آیین نامه آرماتور طراحی برای فونداسیون های پخش شده مستلزم آن است که بخش معینی از آرماتور در جهت کوتاه در محدوده ای برابر با عرض پایه در جهت کوتاه قرار گیرد.

قرارگیری میلگرد در پایه تاثیر بسزایی در تحمل بار پایه دارد. و هر گونه موقعیت نامناسب می تواند باعث خرابی های جدی سازه شود. به عنوان مثال، پایین آوردن ریل های بالایی یا بالا بردن ریل های پایینی ۰.۵ اینچ بیشتر از میزان مشخص شده در یک دال با عمق ۶ اینچ می تواند ظرفیت باربری آن را تا ۲۰ درصد کاهش دهد.

۳. پشتیبانی آرماتور در پایه بتنی:

آرماتور در پایه را نمی توان در خاک یا زمین سخت قرار داد زیرا در معرض فرسایش است. حتی قرار دادن میلگرد در بالای لایه بتن تازه و سپس ریختن بتن بیشتر نیز قابل قبول نیست زیرا ممکن است موقعیت میلگرد در حین حفاری بتن تغییر کند.

از تکیه گاه های میله برای نگه داشتن میلگردهای تقویت کننده در محل خود برای دستیابی به عمق پوشش مناسب استفاده می شود. برای قرارگیری مناسب، خرپاهای تقویت‌کننده فولادی در اندازه‌های مختلف و مواد مختلف مانند سیم فولادی، بتن پیش‌ساخته یا پلاستیک وجود دارند.

صندلی‌ها و پایه‌ها در ارتفاع‌های مختلف برای پشتیبانی از اندازه‌ها و موقعیت‌های میله‌های تقویت‌کننده خاص موجود هستند.

۴. آرماتور بندی در پایه های بتنی:

اگرچه فولاد چسبانده شده به استحکام آرماتور کمک نمی کند، اما برای ایمن سازی و جلوگیری از جابجایی میلگرد در حین ساخت و ساز و بتن ریزی استفاده می شود. برای اتصال میله‌های تقویت‌کننده، از سیم کشی استفاده می‌شود که معمولاً سیم مشکی صاف ۱۶ یا ۱۶ است، اگرچه تقویت‌کننده‌های سنگین‌تر ممکن است به سیم ۱۵ یا ۱۴ برای نگه داشتن موقعیت مناسب میله تقویت‌کننده نیاز داشته باشند.

لازم نیست همه تقاطع ها را به هم وصل کنید، معمولا هر چهارم یا پنجم کافی است. باید دقت شود که انتهای سیم کشی از سطح بتن که در آنجا زنگ بزند دور نگه داشته شود. از آنجایی که هنگام اتصال ریل، نیازی به بستن هر تقاطع نیست، معمولاً هر چهارم یا پنجم کافی است. و مطمئن شوید که انتهای سیم های بند را از سطح بتن دور نگه دارید تا جایی که ممکن است زنگ بزند.

اطلاعات اضافی در مورد قرار دادن میلگرد:
تکیه گاه های ریلی به عنوان تکیه گاه برای تجهیزات ساختمانی مانند پمپ های بتنی، واگن ها یا لایه های لیزری در نظر گرفته نشده اند.
قرار دادن آرماتور در پایه نیاز به فعالیت هایی مانند بررسی پوشش بتنی، محل قرارگیری، بستن آرماتور، پشتیبانی و غیره دارد.
فاصله تکیه گاه های میله بستگی به اندازه میله تقویت کننده دارد. به عنوان مثال، برای یک دال جامد یک طرفه با میله های انقباض حرارتی #۵، از صندلی های بلند در ۴ فوت در مرکز استفاده می شود. برای ۴ میله، صندلی های بلند ۳ فوتی در مرکز قرار می گیرند.
گذاشتن آرماتور بر روی لایه های بتن تازه، تنظیم موقعیت میله ها یا تقویت سیم جوشی در هنگام ریختن بتن نباید مجاز باشد. عمل نابخردانه دال سازی برای قرار دادن آرماتور بر روی بستر و کشیدن آن در حین گیرش بتن، تثبیت نامیده می شود.
اسپیسر برای بتن عمودی (ساخت دیوار) به طور سنتی اختیاری بوده است. اسپیسرهای پروفیل همچنین شامل پیچ های دو سر، بلوک های بتنی پیش ساخته و قالب های تمام پلاستیکی می باشد.
آهن‌کار، فولادکار، پیمانکار و بازرس وظیفه دارند ببینند که میلگردهای تقویت‌کننده در بنایی بتنی به درستی قرار گرفته‌اند.
انحراف از محل علامت گذاری شده: در پانل ها و دیوارها، به غیر از رکاب و بند ± ۳ اینچ. رکاب: عمق تیر بر حسب اینچ تقسیم بر ۱۲ پیوندها: عرض شفت بر حسب اینچ تقسیم بر ۱۲.

منبع :  ساخت و ساز