تکان دادن بتن چیست؟
تکان دادن بتن چیست؟
تکان دادن بتن یکی از مراحل مهم پروژه های عمرانی است که نباید از آن غافل شد. اکثر مراحل تکان دادن بتن به عنوان بخشی ضروری از فرآیند ریختن بتن، در قالب دستورالعمل های استاندارد فرموله شد تا متولیان پروژه بتوانند بتن را با هیدراتاسیون به صورت علمی و صحیح بالغ کنند. به همین دلیل در این مقاله به اهمیت ارتعاش و تراکم بتن می پردازیم و نکات مهمی را در این زمینه یادآوری می کنیم.
لرزش و تراکم مکانیزمی برای بیرون راندن حباب های هوا از بتن تازه، مرتب کردن مجدد ذرات سنگدانه برای دستیابی به حداکثر چگالی ممکن در بتن است. این کار به وسیله دستگاهی به نام ویبراتور انجام می شود که در اشکال و اندازه های مختلف در بازار موجود است.
برخی از ویبره ها کوچک هستند و با بنزین یا باتری کار می کنند، در حالی که برخی دیگر دارای سیم هستند و با برق کار می کنند. انتخاب ویبراتور مناسب می تواند به قوی و بادوام بتن شما در طول عمر طراحی آن کمک کند.
اهمیت تکان دادن بتن
لرزش و فشردگی بتن از اهمیت حیاتی برخوردار است، زیرا خروج هوای گیر کرده بین ذرات بتن و چینش مجدد ذرات سنگدانه، چگالی و مقاومت بتن را افزایش می دهد. ارتعاش نظم و ترتیبی را به سیمان و ذرات سنگدانه ای که وارد تشکیل بتن می شوند، می دهد.
تکان دادن بتن (تراکم بتن) فرآیندی است که برای بیرون راندن هوای محبوس شده یا محبوس شده تا حد امکان از بتن تازه برای دستیابی به بالاترین چگالی ممکن جرم متراکم شده اتخاذ می شود. به این معنی که در داخل بتن نباید هیچ فضای خالی وجود داشته باشد. بتن غیر متراکم پر از منافذ و حباب های هوا است که منجر به ضعیف شدن توده بتن در ساختمان می شود.
فواید تکان دادن بتن
دانه های درشت دانه، نامنظم از نظر اندازه و فاصله بین آنها. برای پر کردن این فضاهای خالی از سنگدانه ریز و خمیر سیمان استفاده می شود. کوچکترین ذرات سیمان حاوی حباب های هوا هستند که با آب پر شده اند.
حتی پس از پر کردن مخلوط با آب، احتمالاً حباب های هوا در بتن گیر می کنند. ثابت شده است که حفره‌های شل و حفره‌های موجود در بتن تازه، ۵ تا ۸ درصد حجم کل بتن را تشکیل می‌دهند. وجود حفره ها و شکاف های هوا در بتن منجر به جدا شدن و خونریزی می شود. عدم تکان دادن بتن منجر به افزایش ترک، پوسیدگی و لانه سازی در آن می شود.
با تکان خوردن و فشرده شدن بتن، نیازی به کاهش مقدار آب اضافه شده به سیمان نیست. زیرا مقادیر کم آب ممکن است حفره های شل و حفره های هوا را از بین ببرد اما کارایی بتن را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین ارتعاش و تراکم تنها راه برای به دست آوردن یک مخلوط بتن ایده آل بدون به خطر انداختن کارایی بتن است.
روش های تراکم پذیری بتن
ویبره های بتن به اشکال مختلف در بازار موجود است که بر اساس آن روش تکان دادن و تراکم بتن مشخص می شود. روش های مختلف تکان دادن بتن در زیر آورده شده است:
- قالب های ارتعاشی: از این ویبره ها معمولاً در تولید بتن پیش ساخته استفاده می شود و ویبره ها خارج از قالب های ریخته گری بتن نصب می شوند. برای انجام قالب بندی در مقیاس بزرگ، ویبراتورها باید ۲ متر از قالب فاصله داشته باشند.
- ویبراتورهای سطحی: ویبره های سطحی ویبره های بزرگی هستند که به صورت دستی به سطح بتن ریخته شده هدایت می شوند. این روش به عمق ۱۵ سانتی‌متر یا کمتر محدود می‌شود، اما سطحی صاف را فراهم می‌کند و به‌ویژه زمانی مناسب است که ظاهر بتن مهم باشد.
- ویبراتورهای داخلی: ویبراتورهای داخلی پرکاربردترین ویبراتورها در تراکم بتن هستند. استفاده از آن نسبتا ساده است و اپراتور به سرعت شیلنگ ویبراتور را وارد بتن مرطوب کرده و سپس آن را به آرامی بیرون می کشد.
منبع : ساخت و ساز ایران
