معایب پلاستیک های زیست تخریب پذیر
استفاده از پلاستیک های زیست تخریب پذیر جنبه های منفی خود را دارد، به ویژه با توجه به اثرات منفی بر محیط زیست از جمله دفن زباله و آلودگی پلاستیک، زیرا این پلاستیک ها معمولا قرن ها طول می کشد تا به طور طبیعی در محیط تجزیه شوند. در اینجا برخی از معایب پلاستیک های زیست تخریب پذیر آورده شده است:
- نیاز به تجهیزات پرهزینه هم برای پردازش و هم برای بازیافت : نقطه ضعف پلاستیک های زیست تخریب پذیر این است که دارای تصفیه های صنعتی پرهزینه میباشند، به ویژه آنهایی که برای تجزیه نیاز به دمای بالا در مقیاس صنعتی دارند،که این خود یک مشکل بزرگ است.
- خطر آلودگی ناشی از اختلاط پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر و زیست‌تخریب‌ناپذیر : به طور کلی، این پلاستیک‌های زیستی نباید هنگام دور ریختن با پلاستیک‌های زیست تخریب‌ناپذیر مخلوط شوند و چالش امروز این است که بسیاری از مردم نمی‌دانند چگونه بین پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر تفاوت قائل شوند. دو، بنابراین ممکن است این مواد آلوده شوند، پلاستیک‌های زیستی دیگر به راحتی قابل بازیافت نیستند و نتیجه آن اضافه کردن زباله به محل‌های دفن زباله است.
- پلاستیک های زیست تخریب پذیر در محل های دفن زباله متان تولید می کنند: برخی از پلاستیک های زیست تخریب پذیر معمولاً زمانی که در محل های دفن زباله تجزیه می شوند متان تولید می کنند، زیرا میزان متان تولید شده در هر سال بیشتر است و علاوه بر این متان ۸۴ برابر قوی تر از دی اکسید کربن است و گرما را سریعتر جذب می کند. این می تواند روند تغییرات آب و هوایی را سرعت بخشد.
- پلاستیک های زیست تخریب پذیر مشکلات آلودگی اقیانوس ها را حل نمی کنند: این نوع پلاستیک ها نمی توانند در آب های اقیانوس تجزیه شوند. از آنجایی که این پلاستیک‌ها بسیار سرد هستند، یا روی آب شناور می‌شوند یا میکروپلاستیک‌هایی تولید می‌کنند که خطرات سلامتی را برای زندگی دریایی ایجاد می‌کنند، بنابراین استفاده از این نوع پلاستیک‌ها نمی‌تواند همه مشکلات آلودگی موجودات دریایی را حل کند.
- محصولات و زمین های کشاورزی بیشتر برای تولید پلاستیک های زیست تخریب پذیر مورد نیاز است: تولید کافی این نوع پلاستیک ها مستلزم استفاده از برخی زمین های کشاورزی، برای تامین مواد طبیعی مورد نیاز به جای تولید مواد غذایی است و با کمبود غذا و گرسنگی، ۱ خانواده از هر ۵ خانواده در کشورهای توسعه یافته را تحت تاثیر قرار می دهد. این ممکن است باعث شود مردم برای تهیه غذا به برخی عملیات غیرقانونی متوسل شوند.
- پلاستیک های زیست تخریب پذیر ممکن است حاوی فلز باشند: برخی از این محصولات پلاستیکی مانند کیسه های پلاستیکی ممکن است در طی تجزیه فلزات سنگین را آزاد کنند، برای مثال گاردین سطوح بالای کبالت و سرب را در یکی از مارک های این نوع پلاستیک گزارش کرده است.
- مشکلات مهندسی : پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر معمولاً از گیاهانی مانند سویا و ذرت ساخته می‌شوند، بنابراین خطر آلودگی وجود دارد، زیرا محصولات زمانی که در مزرعه هستند با آفت‌کش‌ها اسپری می‌شوند و به راحتی می‌توان آنها را حمل کرد یا در محصول نهایی گنجاند.
- پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر باید به روش‌های بسیار خاصی دفع شوند: بله، این یک واقعیت است که برخی از پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر می‌توانند به راحتی و حتی در بازه زمانی کوتاه‌تری تجزیه شوند، اما درست است که روش بسیار خاصی برای دفع آنها باید در نظر گرفته شود. اگر شکست بخورد به این معنی است که فرآیند تجزیه مختل خواهد شد.علاوه بر این، پرتاب مستقیم آن به محل های دفن زباله به معنای انتشار متان است و بنابراین باید از بازیافت آن اطمینان حاصل کرد و همچنین باید به یاد داشته باشیم که از سایر طرح های کاهش زباله استفاده کنیم.
- پلاستیک های زیست تخریب پذیر به آب نیاز دارند تا به درستی تجزیه شوند: به عنوان مثال نشاسته ذرت یکی از مواد اصلی در محصولات پلاستیکی زیست تخریب پذیر است، بنابراین باید آب وجود داشته باشد تا از تجزیه مناسب و به موقع پلاستیک های زیست تخریب پذیر اطمینان حاصل شود، به این معنی که در باران می توان آنها را به راحتی تجزیه کرد، اما اگر باران نباشد چه؟ بنابراین این می تواند به یک مشکل بزرگ در مدیریت این زباله ها در مواقعی مانند این تبدیل شود.
- علف‌کش‌ها و آفت‌کش‌ها به حساب نمی‌آیند: پلاستیک زیست تخریب‌پذیر قرار گرفتن ما در معرض علف‌کش‌ها و آفت‌کش‌ها را ردیابی نمی‌کند، زیرا هیچ راهی برای دانستن اینکه آیا محصولاتی که برای تولید این پلاستیک‌ها بکار برده شده در معرض چنین مواد شیمیایی مضری قرار گرفته‌اند، وجود ندارد، بنابراین ما همچنان در معرض خطر قرار گرفتن در معرض آن هستیم.
منبع : ساخت و ساز ایران
