نحوه تسهیل همکاری در تحویل ارزش هدف

معرفی یک شیوه مدیریت پیشگیرانه و مشارکتی

فن ساختمان : تحویل ارزش هدف (TVD) یک روش مدیریتی است که ارزش ها و محدودیت های مشتری را به عنوان ورودی طراحی با هدف به حداقل رساندن اتلاف و به حداکثر رساندن ارزش می بیند. [۱]. در مقایسه با روش طراحی رایج، TVD یک رویکرد فعال است که به تغییر پارادایم زیر نیاز دارد [۲]:

• طراحی بر اساس برآورد دقیق به جای برآورد هزینه طراحی
• طراحی برای ساخت‌پذیری به عنوان جایگزینی برای ارزیابی ساخت‌پذیری طراحی
• ایجاد مجموعه‌ای از راه‌حل‌ها در فرآیند طراحی به جای محدود کردن گزینه‌های جایگزین برای ادامه طراحی
• همکاری و کار با هم برای تعریف مسائل، به جای طراحی مجزا و سپس گرد هم آمدن برای بررسی گروهی

TVD طراحی را به عنوان یک فعالیت اجتماعی می بیند و طراحی جدا از دیگران را هدر دادن مشارکت های بی شمار ممکن می داند. [۲]. با ارائه فرصت گفتگو با پیمانکاران و شرکای تجاری به طراحان، شکاف ارتباطی و همکاری بین طراحی و ساخت را پر می کند. [۳].

در این وبلاگ نحوه استفاده از روش‌های بصری در کارگاه‌های TVD برای ایجاد زمینه‌ای برای همکاری، ترویج طرز فکر صحیح و تقویت ارتباط بین تیم‌های چند رشته‌ای از نمایندگان مشتری، طراحان و شرکای تجاری را توضیح خواهم داد.

یافتن زبان مشترک و تسهیل همکاری

مطالعات در مورد قدرت ارتباط بصری نشان می دهد که مغز انسان در درک و پردازش تصاویر بصری سریعتر از نوشته ها و زبان گفتاری است. [۴]. تجسم از پتانسیل کامل دانش یک تیم پشتیبانی می کند و از آن استفاده می کند [۵]. وقتی صحبت از طراحی ساختمان می شود، معمولاً از دو نوع مختلف ابزار بصری استفاده می شود. بازنمایی های بصری و برنامه ریزی بصری

اولی نوعی تجسم است که ارتباطات را بهبود می بخشد و درک مشترک را ترویج می کند [۷]. برخی از نمونه ها نقشه های دو بعدی و سه بعدی و مدل های BIM هستند [۸]. از سوی دیگر، برنامه ریزی بصری به تیم ها کمک می کند تا فرآیندها، نیازها و قابل تحویل های خود را تجسم کنند، از این رو برنامه ریزی پروژه مشارکتی را ترویج می کند. [۹].

هنگامی که نیازها و محصولات قابل ارائه تجسم می شوند، سوالاتی در اوایل فرآیند مطرح می شود که تیم های چند رشته ای را قادر می سازد تا مشکل را مطابق با ارزش ها و محدودیت های مشتری حل کنند. [۱۰]. با استفاده از نمایش‌های بصری و روش‌های برنامه‌ریزی بصری، تسهیل‌گران Lean می‌توانند از تیم‌های TVD برای ایجاد درک مشترک در مورد ارزش‌ها و اهداف حمایت کنند و طراحی و ساخت‌وساز را به طور مشترک به سمت دستیابی به آنها هدایت کنند.

کارگاه آموزشی تعریف ارزش

ارزش ذهنی است. برای برخی به شدت هزینه دارد. برخی علاقه مند به کاهش هزینه کل مالکیت خود هستند، در حالی که برخی دیگر خواهان طراحی نمادین و یک دفتر باز انعطاف پذیر برای نسل های جدید هستند. علاوه بر این، دو دیدگاه نسبتاً متضاد در مورد اینکه چه کسی ارزش را تعریف می کند وجود دارد. کاربران نهایی و سرمایه گذاران.

ارزش هر چه که باشد، هدف اطمینان از درک مشترک آن در میان تیم پروژه است. این را می توان با برگزاری کارگاه های آموزشی با مشتریان و نمایندگان کاربر نهایی برای ایجاد گفتگو در مورد ارزش ها و شرایط رضایت (CoS) تسهیل کرد. ارزش‌ها اهداف آرمانی هستند، در حالی که CoS به تیم‌ها امکان می‌دهد تا «معیارهای لازم را برای دستیابی به این اهداف» درک کنند. علاوه بر این، این معیارها را می توان تا حد امکان به طور عینی اندازه گیری و پیگیری کرد. به عنوان مثال، اگر یکی از ارزش ها ساخت یک ساختمان اداری سازگار با محیط زیست و پایدار باشد، CoS مربوطه گواهینامه LEED Platinum خواهد بود. سپس این می تواند به الزامات هر سیستم ساختمان ترجمه شود.

مقادیر و CoS مربوطه آنها فقط در ابتدای پروژه تعریف نمی شوند و در خط فراموش می شوند، بلکه همیشه به صورت بصری در اتاق colocation ارائه می شوند و به عنوان معیارهای تصمیم گیری در پروژه استفاده می شوند (شکل ۲.۱.۱). این مقادیر به DNA پروژه تبدیل می شوند.

کارگاه های چند رشته ای مهندسی ارزش

چگونه می توانیم مطمئن شویم که عملکرد را قربانی نمی کنیم، در حالی که ما بر بهینه سازی هزینه ها تمرکز می کنیم؟ با استفاده از تکنیک های مهندسی ارزش فعال، شرکت کنندگان می توانند به طور مشترک راه هایی برای بهینه سازی طراحی بیابند. تیم‌های چند رشته‌ای متشکل از طراحان و شرکای تجاری در کارگاه‌ها شرکت می‌کنند و یک سیستم ساختمانی خاص را از نظر عملکرد و هزینه‌های ناشی از آن تحلیل می‌کنند. عملکردهایی که ارزش کمتری برای مشتری ارائه می دهند اما هزینه های متحمل بالایی دارند شناسایی و بهبود می یابند. تجزیه و تحلیل ایده های کاهش هزینه بر عهده کل تیم است. وقتی یکی از اعضای تیم ایده‌ای را ارائه می‌کند، ممکن است از تصویر بزرگ‌تر، اینکه چگونه ایده‌شان بر سایر سیستم‌های ساختمان تأثیر می‌گذارد، آگاه نباشد. بنابراین، گفتگو بین طراحان و شرکای تجاری، رویکردی جامع را برای بهبود یک سیستم ساختمان با نگاه کردن به رابط های آن با سایر سیستم ها و اثرات القایی تضمین می کند.

کارگاه های برنامه ریزی اسپرینت

در TVD، تیم‌های چند رشته‌ای و چابک گرد هم می‌آیند تا فرآیندها و محصولات قابل تحویل را به طور مشترک برنامه‌ریزی کنند. ابتدا، هدف محصول با نگاه کردن به نتیجه هر نقطه عطف طراحی تعریف می شود. بسیار مهم است که یک درک مشترک از هدف محصول از نظر کیفیت و کمیت وجود داشته باشد. برای دستیابی به هدف محصول، نمایندگان مشتری، طراحان و شرکای تجاری با برنامه‌ریزی بصری فرآیندها، نیازها و محصولات تحویلی، عقب ماندگی محصول را ترسیم می‌کنند. در کارگاه های برنامه ریزی اسپرینت هفتگی یا دوهفته ای، تیم درباره کار انجام شده و تنگناهای احتمالی بحث می کند و کار خود را برای اسپرینت آتی برنامه ریزی و اولویت بندی می کند. جلسات منظم گذشته نگر تیم ها را قادر می سازد تا به کار تیمی خود فکر کنند و به طور مداوم آن را بهبود بخشند.

نتیجه

TVD راه جدیدی برای انجام پروژه ها با تمرکز بر ارزش مشتری و روش های مشترک برای هدایت طراحی و ساخت به سمت دستیابی به این ارزش ها ارائه می دهد. با این حال، این یک روش نسبتاً جدید در صنعت ساخت و ساز، به ویژه در آلمان است. صنعت مدت‌هاست به تفکر سیلو و بهینه‌سازی یک قطعه به جای کل عادت کرده است. کارگاه های ذکر شده همکاری را تسهیل می کنند، اصلی که TVD بر اساس آن است، اما هنوز یک روش معمول در صنعت نیست. روش های ذکر شده، ذهنیت مناسب را برای TVD و تنظیم برای همکاری تشویق می کند.

کارگاه‌های تعریف ارزش، مشتریان و نمایندگان کاربر نهایی را قادر می‌سازد تا ارزش‌ها و CoS مربوطه خود را تعریف کرده و با بقیه اعضای تیم ارتباط برقرار کنند. کارگاه‌های چند رشته‌ای مهندسی ارزش، زمینه‌ای را برای تیم‌ها ایجاد می‌کند تا راه‌هایی را برای بهینه‌سازی هزینه‌ها بدون به خطر انداختن کارکرد، بررسی کنند. در نهایت، کارگاه‌های برنامه‌ریزی اسپرینت، بستری را برای تیم‌ها فراهم می‌کند تا نیازها و محصولات قابل تحویل خود را به صورت بصری ارتباط برقرار کنند و برنامه‌ریزی پروژه مشترک را ارتقا دهند.

ارجاع:

۱. BALLARD، G. (2011). طراحی ارزش هدف: معیار فعلی (۱.۰). مجله ساخت و ساز ناب، شماره ۱۳۹۰، صص ۷۹-۸۴.
۲. MACOMBER، H. HOWELL، G. و BARBERIO، J. (2012). طراحی ارزش هدف: نه روش اساسی برای ارائه ارزش شگفت‌انگیز مشتری. [online]. موجود در: http://www.leanconstruction.org/media/docs/chapterpdf/chicago/2012-06- 14-lci-chicago-tvd-lpc.pdf.[Accessed 4th May 2016].
۳. GREIF، M. (1991). کارخانه ویژوال. نیویورک: مطبوعات تولیدی.
۴. NICOLINI، D. (2007). مطالعه تمرینات بصری در ساخت و ساز. تحقیق و اطلاعات ساختمان پژوهش و اطلاعات ساختمان، ۳۵(۵)، صص ۵۷۶-۵۸۰.
۵. TJELLA، J. و BOSCH-SIJTSEMA، PM (2015). مدیریت بصری در پروژه های طراحی ساختمانی با اندازه متوسط. هشتمین کنفرانس نوردیک اقتصاد ساخت و ساز و ۶. سازمان. گوتنبرگ، ۲۸-۲۹ می، صص ۱۹۳-۲۰۰.
۶. HENDERSON، K. (2007). دستیابی به مشروعیت: گفتمان های بصری در طراحی مهندسی و توسعه کد ساختمان سبز. پژوهش و اطلاعات ساختمان، ۳۵(۱)، صص ۶-۱۷.
۷. BALLARD، G. (1999). می توان از تکنیک های کششی در مدیریت طراحی استفاده کرد. کنفرانس مهندسی همزمان. هلسینکی، ۲۶-۲۷ اوت، ص ۱-۱۸.